ΑΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΣΥΠΜΤΩΜΑΤΑ

Κάθε χρόνο λίγο μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς παρουσιάζονται περιστατικά άρνησης για το σχολείο. Αρκετά παιδιά ξαφνικά παραπονιούνται πως δεν θέλουν να πάνε στο σχολείο είτε αυτό είναι για πρώτη φορά (νήπιο- παιδικό σταθμό- πρώτη δημοτικού) είτε και σε άλλες ηλικίες. Τα συμπτώματα που παρουσιάζουν είναι άρνηση να πάνε στο σχολείο, κλάμα, πολλές φορές ψεύτικα συμπτώματα (όπως: πονάει η κοιλιά μου) ή ψέματα γενικώς ως δικαιολογίες (με χτυπάει η δασκάλα κ.α.). Το παιδί άλλοτε αρνείται κατηγορηματικά και άλλοτε παρουσιάζει συμπτώματα αντικοινωνικής συμπεριφοράς, όπως επιθετικότητα, υπερκινητικότητα, ιδιοτροπίες στο φαγητό ή και άρνηση να φάει. Δεν λείπουν και οι ψυχοσωματικές διαταραχές, όπως πονόκοιλοι, εμετοί, πονοκέφαλοι, διάρροια, ενούρηση, εφιάλτες σχετικά με το σχολείο κλπ.

Σε κάποιες περιπτώσεις αυτές οι ενδείξεις υποχωρούν γρήγορα (μέσα σε μια βδομάδα) και το συμβάν θεωρείται φυσιολογικό μέσα στα πλαίσια της προσαρμογής που χρειάζεται κάθε παιδί. Αν αυτά τα συμπτώματα όμως εξακολουθούν στο χρόνο τότε η κατάσταση γίνεται πιο δύσκολη και επικίνδυνη. Τα παιδιά αυτά γίνονται πολύ επίμονα στην άρνησή τους και φτάνουν σε σημείο εξάντλησης του εαυτού τους για να μην πάνε στο σχολείο. Πολλές φορές μάλιστα παρουσιάζουν και ασθένειες που τα κρατούν μακριά από τα θρανία. Ένα μεγάλο ποσοστό από τα παιδιά που παρουσιάζουν σχολική φοβία, είναι φοβισμένα και συνεσταλμένα έξω από το σπίτι. Εντελώς αντίθετη είναι η συμπεριφορά τους όταν βρίσκονται στο σπίτι με τους δικούς τους. Τότε εμφανίζονται πεισματάρικα και απαιτητικά και φτάνουν μέχρι το σημείο να δυσκολεύουν τους γονείς τους.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΟΝΙΩΝ

Οι γονείς πανικοβάλλονται και ανησυχούν για αυτό το φαινομενικά αδικαιολόγητο περιστατικό. Ξεκινούν να αντιμετωπίζουν το θέμα με ηρεμία και όσο περνάει ο καιρός γίνονται πιο σκληροί. Το θέμα όμως είναι πως ακόμα και αν τελικά καταφέρουν με εκφοβισμό και φωνές να πάει το παιδί στο σχολείο, δεν παύει να έχει παρουσιαστεί ένα ζήτημα. Αυτή η έντονη εκδήλωση άγχους και φόβου που δεν υποχωρεί, από μέρους του παιδιού δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους. Ακόμα και να καταφέρουν οι γονείς να πείσουν το παιδί να πάει στο σχολείο ενώ νιώθει έτσι, καταφέρνουν μόνο να εκθέτουν το παιδί ακόμα περισσότερο στο ερέθισμα που το αγχώνει, χωρίς να μπορεί να αποδώσει όπως πρέπει και χωρίς φυσικά να έχει εντοπιστεί και αντιμετωπιστεί η αιτία του προβλήματος.


ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Οι περισσότερες περιπτώσεις των παιδιών που αρνούνται να πάνε στο σχολείο είναι επιδεκτικές θεραπευτικής αγωγής. Η βοήθεια του παιδοψυχολόγου ή του παιδοψυχίατρου είναι απαραίτητη στην αντιμετώπιση της σχολικής φοβίας. Απαραίτητη είναι και η συνεργασία γονιού- δασκάλου- ειδικού για τη σωστή αντιμετώπιση της κατάστασης.

Όσο πιο νωρίς απευθυνθείτε στον ειδικό τόσο γρηγορότερα και καλύτερα αποτελέσματα θα έχετε. Πάντως σίγουρα δεν πρέπει να συγχέουμε το περιστασιακό συμβάν άρνησης για το σχολείο, ή την άρνηση που παρουσιάζουν τα παιδιά την πρώτη πρώτη φορά που πάνε σχολείο, με τη σχολική φοβία. Για αυτό συνίσταται η επαφή του γονιού με τον ειδικό μόλις αντιληφθεί πως το παιδί υποφέρει και δεν υποχωρούν τα συναισθήματα άγχους και φόβου.